આજ નુ " કાવ્ય "

કોઈ ઉકેલી ના શકે એવી પહેંલી જિંદગી,

ક્યાંક એ મોડી પડી ને ક્યાંક વહેલી જિંદગી.

જીવતાં જો આવડે તો જાહોજલાલી જિંદગી,

જીવતાં ના આવડે તો પાયમાલી જિંદગી.

પાસમાં એ છે અને હું ઝાંઝવા જોયા કરું,

કોઈ સમજી ના શક્યું આ રૂપઘેલી જિંદગી.

એટલે આ બ્હાવરી આંખો જુએ ચારેતરફ,

કીકીઓ છે આપણી ભૂલી પડેલી જિંદગી.

લોકનાં ટોળાં કિનારે ઓર વધતાં જાયછે,

સૂર્ય સમજીને જુએ છે અધ ડૂબેલી જિંદગી.

આવડે, તો શોધ, એમાંથી તને મળશે ઘણું,

છે ઘણાં જન્મોથી આ તો ગોઠવેલી જિંદગી.

એટેલે આ પાંપણો બીડાઈ ગઈ ‘મેહુલ’ તણી,

હાથતાળી દઈ ગઈ’તી સાચવેલી જિંદગી.

◠◡◠ જ્ઞાન સાથે ગમ્મત ◠◡◠